Klaus Gröhn, Schackendorf
In Sebarg in de Lübecker Straat Nr. 81, dor is een Feldsteen-Muer vör‘t Huus, und in een von de Steen, dor is wat Sünnerbares to sehn: Dor is merden in son grooten Steen een Affdruck von een Peerfoot mit‘n Iesen op. – Dor kannst een Peer-Iesen roplegen und di övertügen : dat passt!
Nu fragst du di: Wi is dat tostannen kamen?
In de Saag wart dat so vertellt: De Swarte Greet, wat de Königin von Dänemark wär, de besöch malinst den Grafen in sien Borg op‘n Kalkbarg.
As se wedder wieder will na‘n Norden to, do süht se von baben op‘n Barg, dat ünnen op‘n Weg sik Suldaten opstellt hebbt, de all op ehr tövt, und wohl nix Goodes in ‘ n Sinn harrn.
Do säg de Swarte Greet to sik: Ik tööv hier noch ‘n beeten, baben op‘n Barg, bett dat schummerig worden is, und denn ried ick in vullen Gallopp op de Kerls to, so as wenn ick ehr in de Schiet rieden will.
Und as dat so wiet is, dor höll se ünnen an Barg noch mal kort an, sett sik fast in‘n Sattel, tröck de Tögel stramm – und denn hau se ehrn swarten Hingst de Sporen so dull in de Flanken, dat dat Peerd luut opstöhnst, sik op de Achterbeen opbömst und denn mit een gewaltigen Satz över de Suldaten wegsprüng. In Nu wär de Swarte Greet in de Düsternis verswunnen.
De Suldaten wiesen ehren Korporal glieks, wo dat Peerd affsprungen wär: Dor op den grooten Steen, dor wär dat Peerd mit sien Achterfoot in‘n Steen insackt!!
Darnah sind de Suldaten noch achter de Swarte ran wäst, hebbt ehr över nich finnen kunnt – und worüm nich?
De Swarte Greet hett de Iesen von ehr Peerd affrieten laten und anners rüm opnageln laten – wenn denn de Spor na‘n Süden wiest, denn wär se över na‘n Norden reeden.
Achterna hett de Swarte Greet noch allerhand Saaken anstellt, ook Striet makt mit ehr eegen Lüüd. De wullen ehr toletzt ook nich mehr in ehr Land hebben. Do hett se sik in Flensborg op‘n Schipp versteken und sik op Water affdrieven laten.
Över do is dor een fürchterlich strenget Gewitter optrocken, und een deftigen Blitz hett de Swarte Greet op ehr Schipp doot slagen.
