Een Geschicht, de Klaus Gröhn ut Schackendörp siek utdacht hett:
„Leeve Frünn,
vör good 8 Dag, dor is dor doch in ´n engelschen Kanal een groot Schipp strannt, und de Engländer an de Küst hebbt sik ja fix bedeent an dat Strandgoot, Motorröd und allens, wat dor sünst noch so ruutfullen wär, ut de Container … aver dat is woll all ümmer so Bruuk wäst . . . frie na C.F. Meyer vertell ik dat mal so:
De Büsumer bi Petrus
7 Büsumer wären to Dood kamen und kloppen nu bi Petrus an de Himmels-Döör. Petrus wär gerad mal nich to Stell und harr een lütten Engel an de Döör beordert; de lööt sik von de Büsumer besabbeln, mök de Döör op und löt de Kerls rinn. Kuum, dat se eben binnen sünd, fangt se glieks dat Kabbeln und Strieden an.
As Petrus torüch kümmt, wunnert he sik ja över den Larm und möcht de wilden Gesellen, so bald as dat güng, wedder los warden – he wüsst bloots noch nicht, wodennig as he dat anstellen schull.
Dor kloppt dat wedder an sien Döör – buuten steiht een ut St. Peter und möch ook rin in ´n Himmel.
„Wat seggst du? Ut St. Peter kümmst du?“ fragt Petrus. „Ne, dat wart nix mit di hier, Ji und de Büsumer, Ji sünd all mit een Isen brennt, ik heff hier all Larm genoog!“
„O nä“, seggt de ut St. Peter, „wi sünd anners und beter as de Büsumer, wenn du mi rinn löttst, hölp ik di, dat du de Büsumer Kerls gau wedder los warst. Mak de Döör man `n ganze lütte Ritz open, denn schallst mal sehen, wat denn passiert!“ – Na, Petrus givt ja na; de ut St. Peter stickt sien Kopp dörch de Döör-Ritz und denn röppt he so luut as he kann: „Schipp an `n Strand, dor is `n groot Schipp op `n Strand loopen!“
As de 7 Büsumer dat höört, kamt se ja anlopen, rut ut ´n Himmel, se wüllt ja na `n Strand und dat Schipp plünnern – und Petrus sleit gau de Döör achter ehr to – Man, wat wär he froh, dat he de dullen Büsumer wedder los wär.“
