Wer nich in Lübeck. Bescheed weet, de süht em nicht, wi ook veele Besöker nicht, de so an em vörbiloopt: an den lütten oolen Mann an de Marienkirch.
Üm em to finden, musst du links von Ingang an de Krch na haben kieken, in 5 Meter Höchde, op son Sims an de Dackrönn, dar sitt he – de versteenerte oole Mann!
Dor frogst du di, woans he dar haben rap kommen is und wat he dar wohl will?
In de Sag wart dat so vertellt:
Vör etliche 100 Jahren, do hett dor in Lübeck so ´n rieken Koopmann leevt, den güng dat bannig goot, he harr Geld und Hüüser … und veele Fründ´n.
Aver so nah und nah starben se alle weg, und he alleen bleev nah.
Allerdings koppst de Dood ook bi em an, aver he wull noch nich mit, he kunn den Dood sogar wal vörschnacken, em noch ´n beeten an ´t Leben to laaten – und so kööm dat, dat de Dood em ganz und gar vergeet.
Nu wöör de Mann ja öller und öller, he wöör steenoold – und do markt he, dat he nich mehr leben kunn – nu müss he den Dood sülber sööken. He besünn sik op dat, wat he fröher mal höört harr, dat nämli de Dood sik ümmer gegen Abend in de Marienkirch ophoolen schull.
Do güng he ja los und wull mit den Dood schnacken. Aver as he ankümmt, is de Kirchendöör all affslaten – keen Minsch wär mehr to sehn.
Do dach he: Schull de Dood wull noch alleen in de Kirch togang wäsen? He wull mal durch ´t Finster kieken und klatterst an de Siel von ´n Ingang hoch, aver na ´t Finster wär he noch nich rankamen.
Do sett he sik op son lütt Sims ´n Oogenblick hin und wull sik verpusten – und schlööpt daröber to. He verklaamst, wör koold – und bleev doot!
Und welk eener em dar haben vermooden dö, bleev he dar sitten und wör to Steen – und dar sitt he hütigen Dags noch – de oole versteenerte Mann.
