Een Geschicht, de Klaus Gröhn ut Schackendörp siek utdacht hett:
„Leeve Frünn,
vör good 8 Dag, dor is dor doch in ´n engelschen Kanal een groot Schipp strannt, und de Engländer an de Küst hebbt sik ja fix bedeent an dat Strandgoot, Motorröd und allens, wat dor sünst noch so ruutfullen wär, ut de Container … aver dat is woll all ümmer so Bruuk wäst . . . frie na C.F. Meyer vertell ik dat mal so: Weiterlesen
De Brot-Steen
(Volks-Sage)
Vör veele Jahren, dar wär dar in de Gegend üm Danzig mal ´´n groote Hungersnot.
Dat Korn op de Felder wär verdröögt, de ganze Ahren wär missraden.
Veele arme Lüüd müssen dull hungern. Weiterlesen
Dat Licht von de true Swester
( frie vertellt na K. Müllenhoff )
Op een Hallig, dicht an de Waterkant, dar wahnst mal een junge, unverheirat Fruu, ganz alleen in een lütte Kaat – Elke hett de Deern heeten. Ehr Vadder und Mudder weeren all storben, und ehr eenzig Brooder, de fährst to See. Weiterlesen
As de Buer mal dat Wäder selbst makt hett
(Na Hans Watzlik)
Dor is mal een Buurn west, de hett jeden Dag wat -to quesen hatt -över ´t Wäder! – Mal wär em dat to natt, denn wedder to drög – und so man ümmer to.
Uns Herr-Gott hett sik dat ’n Tiedlang anhört, över toletzt wör em dat toveel; do schickt he Petrus hindal und lät den Buern utrichten: „Du kannst mal ’n lütt half Jahr lang dat Wäder selbst maken – so wi du dat hebben wullt!“ Weiterlesen
